علت اوتیسم چیست؟

ساده ترین پاسخ به این پرسش این است : ما نمیدانیم دلیل اوتیسم چیست! تا این لحظه علت دقیقی برای اینکه چرا فردی مبتلا به اوتیسم می شود شناخته نشده است. قرار گرفتن در معرض برخی بیماری ها یا مواد شیمیایی در دوران بارداری با اوتیسم در ارتباط است. محققان معتقدند که ممکن است عوامل زیادی در این موضوع دخیل باشند، اما تقریبا همگی موافقند که اوتیسم به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی به صورت مستقل، یا عوامل ژنتیکی و همراهی آن با برخی از عوامل محیطی است. زمانی که کودکان در معرض این عوامل قرار می گیرند (قبل، حین یا بعد از تولد)، احتمالا در بروز یا بروز نهایی این اختلال موثر است. عوامل خطرزا طی دهه های گذشته به طور مرتب توسط محققان ارائه شده اند اما متاسفانه به ندرت موردی به صورت قطعی تایید یا رد شده است. تنها عوامل محدودی مثل عفونت های مربوط به مادر یا سن والدین با اتفاق نظر بیشتری از سوی محققان مورد تایید قرار گرفته است. با توجه به توضیحات مقدماتی که این مورد داده شده، لیست موارد احتمالی که بیشترین توافق روی آنها وجود دارد بسیار کوتاه خواهد بود که ما در ادامه نگاهی گذرا به آنها خواهیم داشت؛

پژوهش ها در زمینه ژنتیکی روی دوقلوهای همسان و ناهمسان (یک تخمکی و دو تخمکی) نشان دهنده آن است که اگر یکی از قل ها در دو قلوهای همسان مبتلا به اوتیسم باشد، قل دیگر با احتمال بالاتری نسبت به دو قلوهای ناهمسان یا خواهر و برادر های معمولی به اوتیسم مبتلا خواهد بود. این مولفه های ژنتیکی درگیر، احتمالا بر اساس نوع اوتیسم متفاوت خواهند بود.

همچنین مطالعات کروموزومی نشان می دهد که سندرم X شکننده، نه تنها با عقب ماندگی، بلکه با اوتیسم نیز مرتبط است. نابهنجاری های دیگر مثل اسکلروزتوبروز و غیر طبیعی بودن کروموزوم های شماره ،2،7 و15 نیز با اوتیسم رابطه نشان داده اند.

در مورد نقایص خاص در ساختار مغز شواهد روشنی وجود ندارد. به نظر می رسد که افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم نقایصی را در مناطق ارتباطی قشر مخ نشان می دهند. شواهدی هم وجود دارد مبنی بر این که اندازه ی کلی مغز در برخی از افراد افزایش داشته است.یکی از شناخته شده ترین دلایل، عفونت های مادر در دوران بارداری است. در دهه 1960 پزشکان افزایش چشمگیر تولد کودکان با اوتیسم را از مادرانی که حین بارداری مبتلا به سرخجه شده بودند را مشاهده کردند. این تحقیقات در 1980 با بررسی رابطه بین ابتلا مادر به عفونت ها حین بارداری و ابتلا به اسکیزوفرنی ادامه پیدا کرد (به این دلیل که برخی از موارد دخیل در سیستم ایمنی در اوتیسم و اسکیزوفرنی یکسان به نظر می رسد). علاوه بر تحقیقاتی مشابه با موارد گفته شده، تحقیقات بسیاری بر روی موش ها نشان داده است که موش های بارداری که در معرض بیماری و عفونت قرار می گیرند، با احتمال بیشتری بچه هایی با ناهنجاری های مغزی و رفتاری خواهند داشت.

مطالعات بین چندین عامل قبل از تولد و اوتیسم مثل بارداری در سنین بالا، خونریزی ها پس از 3 ماهه ی اول بارداری و استفاده از داروها حین بارداری و وجود مکونیوم در مایع آمنیوتیک رابطه پیدا کرده اند. اگر چه ضرورتا یک رابطه ی علت و معلولی وجود ندارد. در بیشتر موارد، مسائل پیش از تولد و مادرزادی، علل اصلی و اولیه این اختلال نیستند و اختلالات مادرزادی هم ممکن است در رابطه با عوامل ژنتیکی معنی پیدا کنند.

آلودگی های محیطی و آلودگی هوا نیز جز مواردی که تحقیقاتی روی آن انجام شده است، طی چند پژوهش در ایالات متحده امریکا رابطه ی بین اوتیسم و آلودگی هوا بررسی شده است که اگر چه ممکن است نشان دهد آلودگی هوا احتمالا نقشی در بروز اوتیسم دارد، اما برای اثبات آن همچنان نیاز به تحقیقات بیشتری در سایر نقاط جهان است و نمی توان این مورد را به صورت قطعی، علت اوتیسم دانست.

با چه احتمالی فرزندان بعدی من مبتلا به اوتیسم خواهند بود؟

این ممکن است سوال بسیاری از والدینی باشد که فرزندی با اختلال طیف اوتیسم دارند. تصمیم گیری برای داشتن فرزندان بیشتر در این خانواده ها احتمالا چالش برانگیز است. اما پاسخ تا حد زیادی بستگی به این دارد که علت خاص ژنتیکی ابتلا به اوتیسم در فرزند شما شناخته شده است یا خیر؟ در مواردی که دلیل ژنتیکی ابتلا ناشناخته است مطالعات مختلف، میزان متفاوتی از احتمال ابتلا در فرزند بعدی شما را نشان می دهند. بنابراین پاسخ حدودی و کوتاه به این پرسش می تواند این باشد: بهترین تخمین فعلی از میزان ابتلای فرزند بعدی به اختلال طیف اوتیسم، در خانواده هایی که قبلا صاحب یک فرزند اوتیسم بوده اند چیزی حدود 10 درصد، بر اساس جدیدترین تحقیقات است. اگر زوجی قبلا صاحب دو یا بیشتر از دو فرزند اوتیسم باشند و تصمیم به داشتن فرزندان بیشتری داشته باشند، احتمال ابتلا به اوتیسم در فرزندان بعدی آنها ممکن است 32 تا 35 درصد افزایش یابد.

ولی به طور کلی تا زمانی که علت ژنتیکی خاص ابتلا به اوتیسم در فرزند شما مشخص نباشد مشاوره ی دقیقی نمی توان در این زمینه ارائه داد. بهتر است برای تصمیم گیری بهتر و دقیق تر حتما با متخصصین در این زمینه مشورت نمایید.

نویسنده و گردآورنده : شیما بالائی – کارشناس ارشد روان شناسی